Królewna Śnieżka

Byli sobie pewnego razu Król i Królowa, którzy mieli malutką córeczkę, białą jak śnieg, z różowymi policzkami i czarnymi włosami. Z tego powodu wszyscy nazywali ją Śnieżką. Ale jej matka zmarła, a po latach Król powtórnie się ożenił, z kobietą piękną, lecz zarazem dumną i zarozumiałą, nie potrafiącą znieść, że ktoś może być piękniejszy od niej. Królowa miała magiczne lustro i często się go pytała: - Lustro, ścienne lusterko, powiedz, kto jest najpiękniejszy na świecie? A lusterko odpowiadało: - Królowa jest najpiękniejsza. Wtedy Królowa bardzo się radowała, ponieważ wiedziała, że lusterko zawsze mówi prawdę. Mała Śnieżka dorastała i stawała się bardzo piękna. Gdy skończyła siedemnaście lat, urodą przewyższała nawet Królową. I kiedy Królowa ponownie zapytała lusterko: - Lustro, ścienne lusterko, powiedz, kto jest najpiękniejszy na świecie?, lusterko odpowiedziało: - Wczoraj najpiękniejsza była Królowa; dzisiaj Śnieżka. Ta odpowiedź bardzo rozgniewała Królową, która aż pożółkła z zazdrości. I od tamtej pory wściekłość i zawiść nie dawały jej spokoju ani w dzień, ani w nocy, i pewnego dnia zawołała myśliwego, rozkazując: - Idź ze Śnieżką do lasu. Zabij ją, a na dowód przynieś mi jej serce. Myśliwy zaprowadził dziewczynę do lasu i wyjął nóż, a wtedy ta rozpłakała się,